TATTOOS OF WAR – wystawa

Sergey Melnitchenko

Wybieramy zdjęcie. Na zdjęciu regionalna administracja państwowa Mikołajowa, mojego rodzinnego miasta, została zniszczona przez rosyjską rakietę podczas ostrzału, który miał miejsce 29 marca 2022 r. Zginęło wtedy 37 osób, a kolejne 34 zostały ranne. W wyniku ataku zawaliła się środkowa część budynku od dziewiątego do pierwszego piętra, dlatego odgruzowanie zajęło ratownikom prawie tydzień. Włączyłem projektor. Na łóżku siedzą Marina i Serhij, moi przyjaciele z Mikołajowa, którzy również rok temu wyjechali z miasta. Zdjęcie przez projektor nakłada się na ich ciała i twarze w osobnej warstwie, tworząc nową warstwę – warunkowy „tatuaż”, który pozostanie z nimi na zawsze. Takich ludzi jak oni są tysiące, dziesiątki tysięcy, miliony. Każdy z nas ma swój własny „tatuaż”.
Każdy z nas ma swoje najbardziej bolesne wspomnienia. Zbiorowy ból. Maria, moja dziewczyna, pozuje w naszej kuchni w Iwano-Frankowsku na zachodniej Ukrainie, gdzie zmuszeni byliśmy się przeprowadzić i mieszkamy od roku. Niedawno zbombardowana została także jej szkoła w jej rodzinnym mieście Sumy na granicy z Rosją, a jej rodzice nadal mieszkają 500 metrów od niej i nie chcą się nigdzie przeprowadzać. Oczywiście nie miała problemu z wyborem zdjęcia. Projektor, aparat, robienie zdjęć. Kolejne wspomnienie, kolejny „tatuaż”, który zostanie z nią na zawsze. Ból, rozdzierający ból. Demian, mój synek – „pozuje” mi na tle zdjęcia ze schronem jednego z wielu przedszkoli w kraju. Dzieci spędzają tam czas podczas alarmów lotniczych, rysując, bawiąc się. Dziękuję Bogu, że zabrałem dziecko w bezpieczniejsze miejsce i nie musiało tego wszystkiego widzieć i przeżywać, ale „tatuaż wojny” i tak pozostanie w nim, bo jest dzieckiem wojny, wie, co się teraz dzieje i jest tego wszystkiego świadomy, jak dorosły. Takich zdjęć mogę zrobić tysiące – każdemu człowiekowi, każdemu dziecku, każdemu odważnemu żołnierzowi i żołnierce naszego silnego państwa. Bo wszystko, co się teraz dzieje, to nasz wspólny los, nasza historia, która dziś każdego dnia jest pisana krwią. Wierzę, że projekt „Tatuaże” pozwoli zachodniemu widzowi lepiej zrozumieć sytuację, w której żyje naród ukraiński, ale nie przez pryzmat suchej fotografii dokumentalnej, ale poprzez opowiadanie historii, narrację oraz mieszankę konceptualną i artystyczną fotografii.

Godziny zwiedzania

Lubelskie Zakłady Tytoniowe
ul. Mariana Smoluchowskiego 1, 20-469 Lublin
czynne 7 dni w tygodniu od godz 10:00 do 18:00
6, 7, 8, 9 czerwca wystawy w Fermentowni No:2 będą wyłączone ze zwiedzania.