Kadr z filmu „Hartwigowie” ze zbiorów Teatru NN.

Edward Hartwig

ur. 6 września 1909 w Moskwie, zm. 28 października 2003 w Warszawie – polski fotograf. Jeden z najbardziej znanych na świecie fotografików polskich; uznawany za artystę wszechstronnego, łączącego w pracach fotografię i grafikę; zafascynowanego na równi pejzażem i człowiekiem, fotografią teatralną, architekturą, szczegółem.
Syn Ludwika Hartwiga, również fotografa, właściciela zakładu fotograficznego; właśnie od niego uczył się tajników profesji. Brat poetki Julii Hartwig i lekarza Walentego Hartwiga. W 1918, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wraz z rodziną przyjechał w nowe jej granice i zamieszkał w Lublinie. W 1924 ukończył gimnazjum im. Staszica, pobierał lekcje malarstwa w szkole Krystyna Henryka Wiercińskiego. W latach 20., pod wpływem Jana Bułhaka, fotografował pejzaże, tworzył jednak prace odmienne: nastrojowe i tajemnicze, co przysporzyło mu przydomek „mglarza”. W latach 30. studiował w wiedeńskim Instytucie Graficznym pod kierunkiem Rudolfa Kopitza. Wiele jego wczesnych prac nie ocalało z wojennej pożogi, gdyż dom Hartwigów zniszczyła bomba. Dalsze etapy jego twórczości obejmowały łączenie elementów graficznych z fotografią realistyczną, a od lat 70. eksperymenty z kolorem, kontynuowane w latach 90.
Pierwszą wystawę indywidualną miał już w 1929. Był aktywny niemal do końca życia. W 1936 był współzałożycielem ówczesnego Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego – obecnie Lubelskiego Towarzystwa Fotograficznego im. Edwarda Hartwiga. W 1947 był współzałożycielem Związku Polskich Artystów Fotografików i przeżył wszystkich współzałożycieli. Przez FIAP został uhonorowany najwyższym tytułem: Honoraire Excellence FIAP, był też laureatem licznych nagród i odznaczeń państwowych, otrzymał m.in. Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy (1997); zdobył medal na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie (1960) za fotografię sportową. Został zaproszony do udziału w prestiżowej prezentacji „Dziesięciu Fotografików Świata”. Trzykrotnie miał wystawę retrospektywną w Zachęcie. Jego twórczość prezentowano w USA, Japonii, europejskich stolicach, trafiła do zagranicznych i polskich kolekcji. Autor albumów, m.in. Wariacje fotograficzne, Fotografika. W 1994 TVP zrealizowała filmy Hartwig oraz I co dalej, panie Hartwig – oba w reżyserii Adama Kulika. W 1932 ożenił się z Heleną Jagiełło, z którą prowadził przejętą od ojca pracownię. Mieli córki Danutę (ur. 1939) i Ewę (ur. 1941).