NA STYKU – ŚWIERŻE 2024

Kurator Pleneru Ryszard Karczmarski

Drzewo umiera spokojnie, po prostu i pięknie. Tak, pięknie, ponieważ nie kłamie, nie kaprysi, niczego się nie obawia i niczego nie żałuje”.

Lew Tołstoj w liście do hrabiny Anny Andriejewny

Widzimy tyle, ile potrafimy dostrzec i tyle ile potrafimy zrozumieć.

Niezwykle trafna wydaje się myśl, że oko staje się metaforą człowieka, jego dociekliwe koliste spojrzenie porządkuje otaczający nas świat, podmiot stawiając w jego centrum. Pogranicze otwiera przede fotografem taką nową przestrzeń, którą jego wyobraźnia próbuje oswoić i zagospodarować. Twórca pragnie skupić się na sensie tego o czym chce opowiedzieć w swoich obrazach. Najwięcej problemów ma z redukcją nadmiaru pomysłów. Trzeba długo pracować, żeby zrozumieć to, co jest najbardziej niezbędne w fotografii, resztę z bólem musimy odrzucić.

W obrazie jest kilka ważnych elementów, jest punkt wyjścia, z którego wyrusza autor, jest jakaś myśl, centrum/ motyw, który nadaje formę fotografii. Fotografować, to zmieniać się, to stawać się czymś/ kimś innym, nie fotografem, ale kimś innym. Stawać się, to znaczy dojrzewać, to znaczy być coraz prostszym człowiekiem, co raz bardziej osobnym, nie samotnym, a przez to coraz bardziej relacyjnym. Początki i końce to tylko punkty, ciekawy jest środek. Akt twórczy to spotkanie mnie i świata dwóch królestw. To spotkanie, którego owocem jest ustanowienie obrazu”. Próbując zrozumieć całość widzi się wzajemne relacje, to co jest łączy się z czymś innym, tak jak czas z przestrzenią. To co skryte ujawnia się wówczas, gdy nie mamy już nic do ukrycia i dlatego tak trudno nas uchwycić. Jeśli starczy Ci ciekawości i odwagi, jeśli jesteś otwarty na spotkanie, każdy moment swojego życia odczujesz jako relację. Każda dobra fotografia jest spotkaniem.

Tomasz Michałowski