artystka wizualna i fotografka, jej twórczość oscyluje między
fotografią a sztuką konceptualną. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w
Gdańsku. Łączy tradycyjne medium fotografii z nowoczesnymi technologiami,
co pozwala jej eksplorować granice rzeczywistości i wyobraźni.
Używając technik mieszanych i własnych sposobów wyrazu nadaje
nowoczesnego, innowacyjnego charakteru swoim pracom, stając się
prekursorką na polskim rynku sztuki.
Twórczość Moniki balansuje między światem realnym a wyimaginowanym,
stojąc na granicy pytań i wielokropków. Abstrakcja miesza się z
codziennością, uczuciami, przenikaniem i wielowarstwowością poszukując
definicji ciszy i jej odbicia w rzeczywistości.
Mówi się, że najtrudniej jest być naprawdę samemu i odnaleźć prawdziwą
ciszę; gdzieś, gdzie każda część nas rozpada się i łączy, by być prawdziwą.
To nie tylko artystyczna narracja, ale także wezwanie do powrotu do korzeni,
do zrozumienia, że ludzka egzystencja jest nierozerwalnie związana z
planetą, a kobiecość i natura dzielą wspólny język piękna, siły i wrażliwości.
Kontemplacja minimalizmu, połączenia między obecnością a nieobecnością
emanuje oniryczną jakością, która ma zachęcać do kwestionowania granicy
między realnym a surrealnym.
Jej prace były wystawiane w ramach BBA Photography Prize w Berlinie
(2024), a także na kilku wystawach zbiorowych w Polsce, m.in. w
Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie i Zbrojowni Sztuki ASP w Gdańsku
(2002). Inne znaczące wystawy to XXXVI Konfrontacje Fotograficzne (2005),
XVII Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny: Portret (2007) oraz XXVII
Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny: Portret (2017). Jej prace były również
prezentowane w publikacjach takich jak magazyn o sztuce i literaturze
sZAFa oraz magazyn o fotografii artystycznej FOTO.